[นิทาน] เรื่องที่ 8 เที่ยวนรก พบท้าวเวสสุวัณ
เที่ยวนรก พบท้าวเวสสุวัณบันทึกโดย : NOOK
เรื่องนี้เกิดเมื่อช่วงต้นปีนี้เอง ( พ.ศ. 2553) ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ได้ ตอนกลางคืนผู้เล่าเข้านอนปกติ ก่อนนอนก็ฟังเสียงไปเรื่อย ปกติช่วงใกล้นอนหูจะได้ยินเสียงต่างๆชัด ถ้าอาการหูได้ยินเสียงแบบนี้เกิดแปลว่าไม่เกิน 10 นาทีหลับชัวร์ วันนี้ได้ยินเสียงผู้หญิงเรียก นุ๊กๆ เป็นเสียงดังก้องในหัวเพียงครู่เดียวก็หลับไป
ผู้หญิงคนหนึ่งแต่งชุดขาวดูเป็นผู้ใหญ่ แต่งตัวเหมือนพราหมณ์ ยืนรออยู่ บอกจะพาไปดูนรก ผู้เล่าก็รีบตามเขาไป กลัวกายนอกตื่นแล้วจะเดินไปไหนไม่ได้ไกลอุตส่าห์มีคนพาทัวร์นรก ตอนนั้นกลัวอย่างเดียว กลัวกายนอกตื่น อยากเดินดูนรกนานๆ
ผู้เล่าเดินตามถนนมาเรื่อย เดินตามผู้หญิงคนนั้น มันเป็นทางเดินมืดๆไม่กว้างมาก ก่อนจะถึงปากทางที่จะเข้าเขตนรกทางขวามือมีซุ้มคล้ายๆป้อมยามเล็กๆสร้างด้วยไม้ ผู้หญิงคนนี้ก็หยิบเหรียญเงินมาวางกองไว้ที่ป้อม ผู้เล่าก็ถามว่าวางไว้ใครไม่เห็นมีใครสักคน คุณน้า(ในทีนี้ขอเรียกท่านว่าคุณน้า เรียกคุณป้าจะดูแก่ไป) ท่านก็ตอบว่า ร่วมทำบุญถือว่าเป็นค่าขอผ่านทาง เวลาเข้ามาที่นี่อีกคราวหน้าจะสะดวก คนที่เฝ้าประจำอยู่ที่นี่จะช่วยดูแลคอยอำนวยความสะดวกให้ ผู้เล่าก็พยักหน้างงๆ ไม่เห็นมีใครในนั้นสักคน ก็เดินตามคุณน้าท่านนี้ไปต่อ
มองเห็นตึกสีขาวหลังใหญ่ไกลๆ ตั้งใจว่าถ้ากายเนื้อยังไม่ตื่นจะรีบแวะเข้าไปที่ตึกขาวหลังนั้น ตอนนี้อยากดูการทรมานสัตว์นรกมากกว่า หวาดเสียวดี ยืนดูผู้ชายโดนดึงลิ้นออกมามาบนตอไม้ นายนิริยบาลเอาลิ่มเหล็กอันใหญ่ตอก ตอกทีผู้เล่าก็สะดุ้งโย่งที ความรู้สึกตอนนั้นบอกว่า ผู้ชายคนนี้มีกรรมชอบด่าพ่อแม่กับผู้มีพระคุณ ผู้เล่าก็มองๆไว้หวาดเสียวแทน เพราะเคยด่าพ่อแม่เหมือนกันไม่ใช่ว่าไม่เคย ยิ่งตอนเด็กๆนี่ปากไวมากเวลาพ่อแม่ไม่ตามใจก็ด่าๆตามประสาเด็ก หารู้ไม่ว่าสำหรับในนรกแล้วไม่มีคำว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ สัตว์นรกทุกตัวโดนลงโทษในนรกแบบเดียวกันหมด
เดินไปดูอย่างอื่นต่อ เดินมาดูคนโดนน้ำไฟร้อนๆเทกรอกปาก ส่วนหัวถูกจับไว้ไม่ให้ดิ้น พวกกินเหล้ากินน้ำเมา ตอนนี้ชักเริ่มดูไม่ไหว รู้สึกว่าตัวเองเฉียดหลายขุมเหล้าเบียร์ก็เคยกินเหมือนกัน(แต่เลิกนานแล้ว) ตอนนี้คุณน้าหายไปแล้วปล่อยให้ผู้เล่าเดินเองอิสระ นานเข้าชักไม่ไหว เลยอยากเปลี่ยนไปดูของสวยๆงามๆบ้าง จึงดินตรงรี่ไปตึกสีขาวไม่ไกลเท่าไหร
ตึกขาวเป็นสำนักงาน มีเจ้าหน้าที่ในนี้ด้วย แต่งตัวเหมือนพวกข้าราชการสมัยโบราณแบบชุดกางเกงโป่งๆสีน้ำเงินเข้มเสื้อสีขาวแขนกระบอก เปิดประตูเดินเข้าไปโลด โห้มีกระดานบอร์ดติด ไปยืนอ่านเหมือนพวกกำหนดสร้างวิมานในเขตต่างๆ เขตไหนจะต้องสร้างอะไรเพิ่ม ตึกนี้ไม่ค่อยหน้าสนใจ เดินออกไปดูอีกตึกสีขาวที่อยู่ใกล้กัน
เห็บท้าวเวสสุวัณองค์เป็นๆ ขยับได้ ตื่นเต้นมาก กำลังคุยกับเจ้าหน้าที่ในตึกนั้น ผู้เล่ามองดูยังไม่กล้าเข้าไป ท่านท้าวเวสสุวัณ มีใบหน้าเรียวรูปไข่เป็นหล่อมาก ถ้าเทียบอายุมนุษย์คงประมาณอายุ 20 ปลายๆ ไม่มีเขี้ยว ใส่เสื้อธรรมดาสีขาว ตัวสูงมาก แบบสูงโปร่ง ไม่ใช่ตัวหนาแบบยักษ์ ท่านมีขนาดตัวใหญ่สูงกว่าพวกเจ้าหน้าที่ในนั้นทุกคน ผู้เล่าได้แต่ชะเง้อมองอยู่ข้างนอก เคารพท่านมากด้วย อยากเข้าไปไหว้แต่ก็ไม่กล้า กลัวเข้าไปแล้วทำตัวไม่เหมาะสม เป็นคนไม่ค่อยเรียบร้อย แต่เหมือนท่านรู้ตัวตลอด ท่านหันมามองยิ้มให้ ตอนนั้นผู้เล่าเลยกล้าเปิดประตูเข้าไป
เดินเข้าไปหาท่าน ตอนไปไม่มีทรัพย์สินใดติดตัวเลย คิดว่าอย่างน้อยก็อยากนำของมีค่าถวายท่าน พยายามล้วงกระเป๋ากางเกงเผื่อเจออะไรที่พอจะมีค่าบ้าง ล้วงกระเป๋าไปเจอแต่แบงค์ยี่สิบ ถึงจะงงว่าติดมาได้ไง(ปกติออกจากร่างทรัพย์จะไม่ติดตามมา) อาจจะปรากฏขึ้นเพราะความตั้งใจ จึงถวายท่าน มีความรู้สึกว่าใช้เวลาที่นี่นานเกินไปแล้วกายนอกกำลังจะตื่น ยื้ออยู่นานสุดท้ายก็กลับเข้าร่าง เสียดายมาก พยายามจะออกอีกรอบแต่มันไม่ยอมออก ไปนรกรอบนี้ไม่เสียเที่ยว ได้พบท่านปกติเทพสำคัญจะพบยากมากเพราะงานท่านเยอะ
จบบันทึกโดย นุ้ก
edit @ 2 Jul 2010 12:35:41 by NOOKFUFU2
หน้า:
[1]